Ordesa pola Senda dos Cazadores e Faja de Pelay

O día 30/07/2008 tivemos o noso primeiro contacto cos Pirineos, a zona escollida foi o Val de Ordesa (No Parque Nacional dese mesmo nome). Este val glaciar e sen dúbida unha das paisaxes mais espectaculares que se poden observar en toda España.

Na actualidade o Río Arazas percorre o Val, pero non foi este o responsable da súa formación, senón as enormes linguas de xeo que cubriron toda a zona durante a derradeira Idade de Xeo (haberá uns 10000 anos). Este xeo escavou un profundo val en forma de U, o cal queda patente en toda o seu esplendor na actualidade coas impresionantes paredes case verticais de mais de 800 m de altura que limitan por ambos lados o Val de Ordesa.

Ordesa foi un dos primeiros Parques Nacionais declarados en España en 1918, soamente a Montaña de Covadonga (actualmente P.N de Picos de Europa) se declarou uns meses antes. Inicialmente a superficie protexida incluía unicamente o Val de Ordesa pero no ano 1982 se amplía para incluír tamén o macizo de Monte Perdido e os Vals de Añisclo, Escuaín e o Circo de Pineta.

Neste primeiro contacto co parque faremos unha das rutas mais clásicas no parque natural, percorrendo o Val de Ordesa ata o seu fondo na fermosa Cascada Cola de Caballo.

Chegamos a zona o día anterior, durmindo nun pequeno hotel (Hotel Las Nieves) na localidade de Linas de Broto. O aloxamento non estaba mal pero francamente eu non o recomendo xa que o trato recibido deixa moito que desexar.

O día seguinte, ben cedo e tras un bo almorzo, nos desprazamos ata Torla. Bonito pobo de montaña, aínda que quizais demasiado turístico e masificado. Desde Torla saen os autobuses con destino á Pradera de Ordesa, lugar dende o que iniciaremos a ruta. A maior parte do ano se pode acceder en vehículo particular ata á Pradera de Ordesa, pero nos meses de verán dada a afluencia de xente soamente está permitido o acceso en autobús (costa uns 5 € o viaxe de ida e volta) ou ben andando  (aproximadamente 2:30 h por unha interesante e bonita ruta).

Baixamos do autobús aproximadamente as 10 da mañá, día soleado aínda que certas nubes tapaban por veces o sol, o cal se agradece en plena camiñata no mes de Xullo. Mochilas o lombo e comezamos a camiñar.

Pradera de Ordesa

Tomamos o camiño que sae da Pradera con dirección o fondo do val pero enseguida nos desviamos do sendeiro principal a man dereita, cruzando por unha ponte o río Arazas. Este desvío está sinalizado como Senda dos Cazadores.

Inicio da Senda dos Cazadores

O recorrido que faremos será ascender rapidamente por unha das empinadas ladeiras que franquean o val ata unha especie de terraza situada a media altura coñecida como Faja de Pelay, seguiremos esa terraza ata o fondo do val para regresar descendendo polo fondo do val seguindo o cauce do Río Arazas.

Non é recomendable facer o percorrido en sentido inverso (subir polo fondo do val e baixar pola Senda dos Cazadores) xa que este último tramo é moi perigoso en sentido descendente, especialmente con neve ou xeo.

Volvendo o tema, unha vez cruzada a ponte sobre o Río Arazas o sendeiro comeza a ascender , xa desde o principio, cun gran desnivel polo que esta subida hai que tomala con moita calma. Son case 700 m de desnivel que a nos nos levou aproximadamente 1:30 h. Afortunadamente faise case sempre baixo a sombra de abetos e faias na parte mais baixa e pinos negros o gañar altura polo que a calor non nos afecta en gran medida neste tramo.

Senda dos Cazadores

 

Ó finalizar o ascenso chegamos o espectacular mirador de Calcilarruego, cunha espectacular e aérea vista dobre a Pradera de Ordesa. De feito estamos uns 700 m xusto por enriba dela. Aquí facemos unha pequena parada, fotos de rigor e continuamos camiño pola Faja de Pelay, unha especie de escalón nas verticalis paredes do Val de Ordesa. O camiño agora xa non ten subidas duras, mais ben imos mantendo a cota e disfrutando dunhas vistas espectaculares de todo o val, co Circo de Cotatuero enfrente.

Circo de Cotatuero desde o mirador de Calcilarruego

Vista da Pradera de Ordesa desde o mirador de Calcilarruego

Paramos a comer nun pequeno prado a sombras duns abetos, e un pouco mais adiante nos cruzamos cun rebeco a poucos metros de distancia.

Rebeco (Rupicapra rupicapra)

A vistas continúan sendo impresionantes, segundo imos avanzando comezamos a observar as Tres Sosores (O impresionante macizo calcareo que alberga o Monte Perdido 3355 m, o Añisclo 3260 m e o Cilindro de Marboré 3328 m). Para os que gusten da botánica na faja de pelay dáse unha curiosidade, xa que aínda que todo o val de Ordesa é calizo aquí unha capa de arenisca silícea da orixe a uns solos ácidos e unha peculiar flora acidófila dentro do Parque, rododendros e arándanos son moi frecuentes en todo o percorrido.

Espectaculares cortados entre os que discurre a senda da Faja de Pelay

Circo de Soaso cas Tres Sosores o fondo

Xa no circo glaciar de Soaso o sendeiro que seguimos vai parar a pes da Cascada Cola de Caballo, un dos lugares mais emblemáticos do parque, dende aquí saen sendas que conducen cara o Refugio de Góriz, base para realizar excursións os altos cumios que nos rodean. A estas alturas levamos xa 6 horas de camiñata e tomámonos outro pequeno descanso antes de iniciar o camiño de regreso pola senda do fondo do val, moito mais concurrida.

Cola de Caballo

Durante o descenso nos toparemos coas Gradas de Soaso, unha das fotografías típicas do parque, unha serie de pequenas cascadas escalonadas entre pequenas pozas fan o paisaxe absolutamente impresionante.

Gradas de Soaso

Antes de chegar o final da baixada tamén cruzaremos un espectacular bosque de faias coñecido como Fabar de L´Estrecho e observaremos outras dúas bonitas cascadas (Cascada del Éstrecho y Cascada de la Cueva). Ollo nestas últimas porque pode resultar un tanto perigoso alonxarse da senda.

Fabar de L´Estrecho

Cascada del Estrecho

 Chegamos finalmente novamente á Pradera de Ordesa tras 9 horas de paseo, onde colleremos novamente o bus que nos baixa ata Torla.