CAMIÑANDO POR CORREDOIRAS: Gola Su Gorropu (Cerdeña)

Na nosa recente escapada polo norte da illa italiana de Cerdeña, e tras pasar un par de días percorrendo e visitando as espectaculares praias das que se pode disfrutar nesta illa, aventuramonos na montaña, para facer probablemente a ruta de treking mais coñecida da zona.

Impresionante vista no interior do cañon

O canón do Gorropu é un profundo corte no macizo do Gennargentu que labrou o río Fluminendu para abrirse camiño cara o mar. Nalgún lugar de Internet lin que esta garganta é a mais fonda e espectacular de toda Europa, que non sei se é certo, pero por suposto había que ir a vela.

Para chegar, dende Dorgali, cóllese a estrada dirección Cala Gonone (outro lugar digno de ser visitado) e unha vez superado o cruce que nos levaría ata este turistico recuncho da costa sarda de seguida (un par de km) aparece o desvio a man dereita cara o Gorropu.

Vista en Google Earth da ruta realizada

A estrada (por chamalo dalgunha maneira) é horrible, en moi mal estado, con buratos, baches, grava solta, a ratos sen asfaltar, pero a pesar deso o coche pasa perfectamente indo cas precaucións oportunas. O comento porque percorrer eses 10 km ata o inicio da ruta pode levar perfectamente media hora. O coche chega ata a ponte de "Sa Barva" sobre o Río Fluminendu, onde hai un pequeno aparcamento, a partir de ahí haberá que seguir a pé.

Aparcamento na Ponte Sa Barva

No inicio da ruta un cartel nos informa de que para acceder a garganta hai que pagar 5 € por persoa, francamente me parece un pouco abusivo, mais que nada, porque eses cartos que se pagan non se reflexan en ningún tipo de mellora da ruta (non hai carteles informativos, a señalización é moi deficiente, o acceso en coche tamén, etc.). Uns metros mais adiante un agradable garda forestal rexistra o número de persoas que acceden á ruta.

O único cartel informativo que atopamos en toda a ruta

A ruta de aproximación ata a garganta son uns 7 km que discurren alternando tramos mais ou menos chans con pequenas subidas e baixadas pola marxe esquerda do Río Fluminendu. O paseo é agradable, á sombra dun espeso bosque mediterráneo no que abundan os brezos, acebuches, cornicabras, pero sobre todo, madroños (o cal é unha perdición se fas a ruta en pleno outono como fixemos nós). Hai dúas fontes de auga potable no sendeiro.

Vista do Río Fluminendu dende o sendeiros

Os madroños (Arbutus unedo) son moi abundantes en todo o camiño

Tras aproximadamente hora e media de camiño chegamos á entrada da garganta, onde efectivamente un home está cobrando os 5 € da entrada. Cos nosos limitados coñecementos de italiano logramos entenderlle que se poden percorrer uns 700 m do cañón, a partir de ahí xa é para profesionais, e que hai unha planta endémica no cañón (Aquilegia nuragica) que únicamente vive no Gorropu en todo o mundo.

Entrada ó cañón

Dentro do canón non hai unha ruta definida, básicamente hai que ir avanzando polo fondo e por onde se poida entre os grandes bloques de pedra. hai que saltar, arrastrarse e camiñar con bastante coidado xa que avanzar non resulta nada doado dado o gran tamaño das rochas e o esvaradío destas. Eso si, paga a pena o esforzo, xa que a vista e sobrecolledora a medida que o canón se vai estreitando. Nalgún punto cinco ou seis metros separan paredes totalmente verticais duns 500 m de altura.